FTW Sunday.

Medyo stressed out na ako sa trabaho nitong mga huling nakaraang linggo. Marami akong kailangang gawin pero hindi ko lahat matapos. Ang dali ko kaseng ma-distract. Hindi ako makapag-focus ng 100% sa ginagawa ko. Paano ba naman, ang lakas manukso ni 'Facebook'. Feeling ko binubulungan niya ako sa tenga at sinasabihan na: "Halika, sumilip ka sa akin kahit sandali lang." Anong magagawa ko? Tao lang ako. Mahina. Nadadarang. At natutukso rin. Kaunti bulong, hindi ko na ang mag-Alt + Tab at saka mag-check sa Facebook.

Dagdag pa sa mga tukso eh pagkakaroon ng DoTa sa mga PC dito sa ofis. Pag lunch time, at uwian, madalas kami naglalaro ng mga katrabaho ko. 'Yung oras na OT ko sana para matapos ang tasks ko, nauuwi lang din sa paglalaro. Ako na ang model employee.


Dahil sa pagod at stress sa pagtatrabaho (at pag-FB / paglalaro sa ofis), naisipan ko na gusto ko na naman magbakasyon kaso wala naman akong kasama. Gusto ko na lang lumabas kahit saan bitbit ang camera ko at mag-picture picture ng sandali. At medyo kailangan ko din ng "All by myself time." Medyo may mga malalalim din kase akong bagay na iniisip tungkol sa personal na buhay at buhay pag-ibig.

Dahil hindi naman maka-alis at makapunta sa dagat, naisip ko na lang na pumunta sa park pagdating ng linggo.

At nung linggo nga, medyo tinatamad pa ako gumising ng maaga. Mga alas otso ng umaga na ako bumangon. Mga alas nuwebe, pumunta na ako sa Quezon City Memorial Circle. Mag-iikot ikot lang sana ako dun para mag-shoot ng mga nag-e-exercise, nag-ja-jogging at nagpipicnic.


Buti na lang talaga, hindi ako tinamad pumunta sa park nung araw na iyon. Natiyempuhan ko na may isang organization ng mga dog owners ang nasa park. Kasama nila ang kanilang mga aso. Swerte dahil may iba akong mali-litratuhan bukod sa mga nag-e-exercise, nag-ja-jogging at nag-pi-picnic.

Sulit naman ang naging punta ko. Natuwa ako sa pag-picture sa mga aso. Pansamantala, nawala ang pagod ko dahil nagamit ko ulit 'yung camera ko.


Pagkatapos, nung Linggo din na iyon, padating ng hapon, pumunta kami ng ilang kaibigan ko para manginain ng isaw manok at isaw baboy sa U.P. 15 sticks ng isaw manok, 15 sticks ng isaw baboy at 5 sticks ng tainga ng baboy. May dessert pa na 25 pesos worth of dirty ice cream with Mango, Cheese and Avocado flavors. Dahil dun kaya tumaas na naman 'yung 'Kasiyahan Meter' ko. :)

At bukod pa dun, Linggo ng gabi, medyo nagkausap kami ni 'commander-maylabs' at kahit papaano eh naging maayos na ang lahat sa pagitan naming dalawa. 'Yung 'Kasiyahan Meter' ko, munting nang sumagad. :D


So in short, naka-experience ako ng 'Panalong Sunday' nung nakaraang linggo. Dahil dun, masaya ako.


Eto ang mga pictures:

"Aspin"

"Labrador Retriever (Black)"

"Labrador Retriever (Lemon)"

"Golden Retriever"

"Chow-chow"

"Japanese Spitz"

"Miniature Schnauzer"

"Chihuaha"

"Miniature Schnauzer"

"Alaskan Malamute"

"Yorkshire Terrier"

"Siberian Husky"

"My Dream Dog: Beagle :)"

"15 sticks manok isaw + 15 sticks isaw baboy + 5 sticks tenga ng baboy"

"Mang Larry's Isawan"

"25 pesos worth of Dirty ice cream: Manga + Cheese + Avocado"

Two and a Half Accident

Para kay boss:

Dear boss, sorry kung isasantabi ko muna ang trabaho at mga tasks ko. Kailangan ko lang magsulat ng kwento para sa 3 readers ko. Sandali lang naman ito. Pagkatapos, babalik na ako agad sa pagiging alipin mo at ng kumpanyang ito. Promise! :)

At bago ang kwentuhan, isang pahabol pa.

Salamat Bro, kahit sobrang hassle ng mga nangyari kaninang umaga, nakarating pa din ako sa opisina ng maayos at ligtas. Late nga lang. At least ngayon, nagagawa ko pang enjoy-in ang magsulat at kainin ang baon kong Peanut Butter Sandwich. :)

Ang kwento:

Kahapon, Martes, maganda 'yung naging simula ng araw ko. Kung ano ang dahilan, hindi ko na lang babanggitin para sa sariling kong kaligtasan.

Kaninang umaga, Miyerkules, mga pasado 7:30AM ng makasakay ako ng taxi mula palengke ng T. Sora hanggang Makati. Apat kami na pasahero ng taxi, lahat papunta ng Makati Central Business District - 75.00 pesos ang bayad kada pasahero.

Matanda ang driver nung taxi na nasakyan ko. Naisip ko, dahil sa edad niya, mabait na driver si manong. Responsable magmaneho, maingat. Madiskarte. Tama naman ang hinala ko ... nung umpisa lang. Pero nagbago ang lahat ng nasa Kamuning na kami.

Umiwas yung driver namin sa traffic sa Cubao Tunnel - EDSA kaya dumaan siya ng inner streets sa Kamuning para makarating ng Cubao - Araneta Center tapos saka lulusot ng P. Tuazon pabalik ng EDSA.

Masikip 'yung kalsada, medyo alanganin para sa 2 lanes. Lilipat sana ng kabilang lane yung driver namin, sa may kanang lane. Tinitingnan naman nung driver 'yung kanang bahagi ng taxi, chine-check kung may mahahagip ba o wala. Nung masigurado na safe na, tumingin na ng diretso si manong at saka tumapak sa silinyador.

Tapos.

Blag!

Bigla na lang may motor na sumingit sa gilid at nabunggo ng taxi driver namin. Tumumba 'yung motor pero wala namang malalang nangyari. Minor accident lang. Tumigil 'yung taxi driver namin, hinihintay niya na kumprontahin siya nung dalawang traffic enforcer na sakay nung motor na nabangga namin. Mga limang minuto pa bago lumapit 'yung isang sakay nung motor pero wala naman siyang sinabi sa driver namin. So akala namin, okay na ang lahat.

Umabante 'yung taxi namin at inabutan ng red light kaya tumigil kame ulit sa kanto. Tapos humabol 'yung motor at saka humarang sa harapan ng taxi namin. May sinasabe 'yung nakasakay sa motor pero hindi ko marinig at maintindihan. Siguro sinasabe niya: "Langya kang driver ka ah, binangga mo kami, pasalamat ka at gwapo 'yung nakaupo sa front seat ng taxi mo. Dahil dun, abswelto ka na." Ako 'yung nasa front seat siyempre.

Dahil dun, tumabi ulit 'yung taxi driver namin sa bangketa. Bumaba ng taxi at saka nakipagusap dun sa mga sakay ng motor na nabangga namin. Mga kulang kulang sampung minuto ang nakalipas, bumalik na 'yung taxi driver namin. Hinihingal. Ini-start 'yung taxi at saka humarurot. Akala ko na-settle na nila lahat. Hindi nagsasalita 'yung driver. Bumibilis 'yung pagpapatakbo niya at saka dumaan sa mga eskinita. Nung makabwelo na siya sa paghinga, sabi niya: "Baba na lang kayo dun sa bandang unahan, tinakasan ko kase 'yung dalawang nakasakay sa motor eh." Parang Grand Theft Auto lang.

Patawid na kami sa isa pang intersection tapos dun sa kabilang kanto kami ibaba ni manong. Kung mamalasin nga naman, habang tumatakas eh nakabangga ulit si manong ng isa pang taxi. Pina-atras nung driver namin 'yung taxi at saka humarurot pa-abante para iwanan at takasan din 'yung nabanggang taxi. Kung Grand Theft Auto nga ito, may 2 stars na 'yung criminal rating namin.

Kaming mga pasahero, natakot na kami. Madami nang humahabol sa amin at mabilis na magpatakbo si manong. Kaya sabi namin, bababa na kami. Sabi nung driver: "Dun na sa bandang unahan." Gusto niya munang masigurado na wala na 'yung mga humahabol bago siya tumigil. Maya-maya lang, nakababa na din kami. At mag-isa na lang si manong driver sa paglalaro ng Grand Theft Auto - Live! Kung ano pa nangyari sa kanya at sa mga humahabol sa kanya, hindi ko na alam.

Pumara kami ng ibang taxi para ituloy ang biyahe papuntang Makati. Isang company taxi ang nalipatan namin - DOLLAR Taxi, 'yung kulay pula. Okay naman ang pagmamaneho ng driver. Company taxi kase kaya maingat din siya. Medyo matraffic na sa EDSA mula Cubao hanggang Santolan. Pagdating Ortigas, medyo maluwag na kaya nagsimula na din humarurot si manong.

Sa outer right lane na dumaan 'yung taxi na sinasakyan namin para iwasan 'yung mga nagsisiksikang sasakyan papasok ng Shaw Blvd. Tunnel. Tapos babalik na lang sana siya ng inner left lane kapag malapit na kami sa Tunnel. Nung simulan na nung driver 'yung pagbalik sa left lane, bigla namang may isang bus na bumaling pakanan, papunta ng outer right lane din. Buti napansin agad nung driver namin at naiwasan niya. Sa bilis nung takbo ng taxi namin, kapag bumangga kami sa bus na yun. Panigurado, magpapaikot-ikot kami - parang bote sa larong Spin-the-Bottle.

Sa puntong yon, dalawang aksidente na 'yung kinasangkutan ko tapos 'yung isa, muntikan na. Alam ko male-late na ako, kaya hindi na kasama sa mga dasal ko na sana eh hindi ako ma-late. Ang hinihiling ko na lang, makarating ako sa ofis ng ligtas.

Buti na lang at natupad ang kahilingan ko at nandito pa ako ngayon, nagba-blog sa oras ng trabaho habang kumakain ng peanut butter sandwich na malamig na dahil sa aircon.

Dear Boss,

Ayan na tapos na ako magsulat. Kung mabasa mo man ito, alam mo na kung bakit ako late ngayong araw. Sige, babalik na ulit ako sa pagtatrabaho.

Good Morning Sir / Ma'am. Thank you for coming.

Ilang beses ko nang nasabi, isa sa frustrations ko eh ang maging isang guro. May mga times nga na iniisip ko na mag-quit na ako sa pagiging isang I.T. Professional tapos hahanap ako ng mga schools na may magandang computer litarature program at mag-a-apply ako dun bilang teacher o instructor o professor o macho dancer.

Kaso tingin ko, wala akong sapat na teaching skills. May mga bagay akong gustong ipaliwanag pero hindi ko kayang ipaliwanag ng maayos kung hindi ko dadaanin sa 'charade'. Isa pa, ang sama ng hand writing ko. So baka ang mangyari, 'yung mga isusulat ko sa black board (na kulay green) o white board (na siyempre, kulay white) eh hindi din maiintindihan ng mga estudyante ko. Sulat doctor kasi.

Eto pa ang mahirap sa lahat. Wala akong husay pagdating sa 'sales'. Ano kinalaman nun? Mababa ang sweldo ng mga teachers. So kailangan nila mag-sideline sa pagtitinda ng mamisong kendi/chocolate, tocino, embutido para lang may dagdag na kita. Ngayon, pag sa akin nangyari 'yung may mababa na sweldo, hindi ko kakayahin magtinda ng mamisong kendi/chocolate, tocino, embutido. Paano na lang ang 'Lifestyle of the rich and famous' habits ko?

Enihaw, dahil sa World Teachers Day ngayon, gusto ko magbigay pugay sa lahat ng teachers sa buong mundo.

Sa mga teachers na nagbenta sa akin ng mamisong kendi na pinapakyaw ko dati.

Sa teacher na nangurot sa singit ko: nag-iisa ka lang Ma'am Abrilla (Grade One).

Sa teacher na nacute-an sa akin at kinurot patilya ko.

Sa teacher na binilhan ko ng isang bilao ng puto kase may usapan kami ng mga kaklase ko dati maghahanda kami para sa birthday niya (siya din 'yung teacher na kumurot sa patilya ko).

Sa teacher ko sa automotive na pinalo ako sa pwet at pinakanta ako ng 'Tell The World of His Love' sa harap ng klase.

Sa teacher ko na bigla akong tinawag sa recitation dahil napansin niyang wala ako sa sarili at busy ako sa pagtingin sa malayo. (Dahil dun, hindi ako nakasagot ng maayos.)

Sa teacher ko sa Filipino na binigyan pa din ako ng pasadong grade kahit hindi ako nakakapagpasa ng notebooks at book reviews sa 4th grading.

Sa teacher ko sa Chemistry na laging pinapansin 'yung buhok ko kapag mahaba na at lagi akong pinupuri kapag bagong gupit ako.

Sa teacher ko sa Araling Panlipunan na inuutusan kaming mag-igib ng tubig sa quadrangle gamit ang 1.5 liter bottles ng Coca-Cola. (Ad placement na naman oh. Wala ba akong libreng sopdrinks dyan?)

Sa mga teacher ko sa values: Kahit po ganito ang ugali ko ngayon, pramis marami akong natutunan sa inyo.

Sa mga teachers ko sa English: Kahit na pinagsayangan niyo ako ng oras, barok pa din ako mag-ingles. Me is not good in English.

At sa mga professors ko sa college na: hindi nagtuturo/pumapasok; amoy formaline ang make-up; laging hina-heart burn, nagpapagawa ng case studies; nagpapagawa ng reporting ng mga chapters sa course syllabus.

Sa lahat ng inyong sakripisyo.

Sa lahat ng inyong oras.

Sa lahat ng inyong pagsisikap.

Sa lahat ng inyong paghihirap.

Sa lahat ng inyong pagtitiis sa medyo hindi mataas na sahod.

At sa lahat ng inyong naibentang mamisong chocolate/tocino/embutido.

Salamat!

At mabuhay kayo!