Minsan ang sarap na lang magbalik tanaw sa mga panahon na tayo's mga musmos pa. Yun bang mga panahon na wala pa tayong masyadong pakialam sa mga nangyayare sa paligid natin, ang mahalaga lang sa atin ay makapaglaro hangga't gusto natin.
Yung mga panahon na ang paborito nating sabihin ay: "Ma / Pa, penge ako piso.".
Ang tingin ko pa sa piso noon ay ginto. Magkaroon lang ako ng piso, ang saya saya ko na. Parang ang yaman yaman ko na. Tapos hahagilapin ko na mga tropapips ko noon at pupunta kami sa carinderia na pag-aari ng chairman namin sa may tawid lang ng bahay namin. Dun kase sa nasabeng carinderia, merong juke box (ganyan nga ba spelling nun?..). Oo kahet 20 years old pa lang ako, naabutan ko din naman ang juke box. Dun ko hinuhulog ung piso at hahanapin ko ung code nung usong usong kanta noon na "I Saw The Sign". At kapag nagumpisa na ang pagtugtog ng nasabing kanta, kanya kanyang pwesto na kami ng mga barkada ko at sasayaw na kami dun sa may carinderia. Wala na kaming pakialam kung may mga jeepney drivers na kumakain dun sa carinderia, basta kami, sasayaw lang kami.
Pero sa totoo lang nakakatulong pa nga kami sa kanila eh. Kase natutuwa sila pag napapanood nila kaming magsayaw. Minsan pa nga, kapag bitin kami sa pagsasayaw, tatawagin kami ng isang driver at kukuha ng barya mula sa lalagyan niya at bibigyan kami ng piso at sasabihan kami na sumayaw lang ulit.
Para lang kaming mga alaga ni Kuya Germs sa That's Entertainment noon. Walang mga kapaguran, sayaw lang ng sayaw. Kapag hindi naman namin trip na sumayaw, naglalaro kami ng taguan-pung. Kapag pilian na kung sino ang magiging taya, nakapalibot ang lahat ng kasali at kakantahin na ang mahiwagang awitin na: "Langit, lupa, impyerno, im im impyerno. Saksak puso tulo ang dugo, patay buhay, umalis ka na dyan sa pwesto mo." (so malamang kinanta mo ang linya na ito kesa basahin lang.. hehe). (Hmm.. ngayon ko lang naisip, napaka bayolente pala ng kantang uun...) Minsan dito pa lang nag uumpisa na ang away. Kase naman yung nagtuturo eh kakantahin niya muna sa isip nya ung awitin na yun para maisakto niya kung sino yung maiiwan para maging taya. Oo nga ang daya nga naman, pero saken gustong gusto ko yun, kase friendly ako noon parang walang gusto na mataya ako. Tapos kapag game na, kanya kanyang diskarte ng pagtatago, ang paborito kong pagtaguan noon eh sa itaas ng mga jip o kaya sa ilalim para safe, bihira ako makita sa mga ganung lugar.
Minsan may mga sine-set pa kaming mga hangganan kung saan ka lang pwede magtago, sasabihin ng taya na, hanggang Sulu lang (Sulu ung pangalan ng street na sunod sa street namin). Sa larong taguan talaga nasusubok ang pagkakaibigan, madami sa mga kabarkada ko ang nagaasaran, nagdadayaan, nagsasapakan at nagiiyakan dahil lang sa nasabeng laro. Ganun kami ka seryoso sa laro namin noon. Tapos kapag medyo matagal na ang laro at nagkatamaran na, malas nung magiging huling taya, kase pag-uusapan na ng lahat ng kasali na magsiuwian na. Lahat ng kasali umayaw na at nasa bahay na samantalang ang kawawang taya, walang kamalay-malay na wala na siyang kalaro. Todo hanap pa sya tapos pag may nakita syang sa halip na matuwa malulungkot na lang sya kase ang sasabihin sa kanya: "Kanina pa kaya nag-ayawan umuwi na nga kaming lahat eh".
Kahet mga bata pa lang kami, marunong na kaming mang backstab. Sinisiraan namin ang isa't isa para lang mapalapit sa isa pang tropa. Kunwari si Kaibigan A eh may bagong laruan tapos wala si kaibigan B sasabihan ko si kaibigan A na:
"Oi alam mo ba? Sabe ni kaibigan B ang baho mo daw saka ampanget daw ng nanay mo".
Edi ngaun si Kaibigan A magagalit kay B tapos sasabihin ni Kaibigan A:
"Di bale galet natin si Kaibigan B, tara punta tayo sa bahay may bago akong laruan. Laro tayo. Di natin papahiramin si Kaibigan B".
Hahaha ang galing nga ng taktika ko noon. Epektib naman yun paminsan minsan eh.. Nakakamiss lang. Hindi ko na magawa ulit yung mga ganun kase ibang age bracket na ang kinabibilangan ko. Pag nakita nila ako na ganun pa din sasabihan na nila na mukha na akong tanga .. hehe :p
Ikaw ba papayag ka sabihan kang mukhang tanga?..
** Unang naisulat noong: April 05, 2008. Mag-a-apat na taon na din pala mula nung magumpisa akong mag-blog. Good times. :)
No comments:
Post a Comment