Ganun pa din naman ang ruta na dinaanan ko. T.Sora palengke papuntang city hall.
Tapos, from Quezon City Hall, sakay ng jeep papuntang Cubao-Aurora.
Tapos, mula Cubao-Aurora sasakay ng jeep na biyaheng Crame at baba ako sa AFPSLAI na mismo.
Nadagdagan halos ng 30 minutes ang buong oras ng aking paglalakbay para sa araw na ito.
At sa bawat paghinto ng jeep na sinasakyan ko, ang dameng mga ideya na pumapasok sa isip ko.
Maya't maya na lang may bago akong topic na maiisip at parang iniisip ko na ang sarap isulat ng mga iyon. Ganun talaga minsan, kapag dumadating ang ideya sa'yo sunod sunod. Hindi mo mapipigil.
Yan din ang natutunan ko matapos ko basahin ang libro ni Bob Ong na "Stainless Longganisa."
Kaya dapat lagi kang handa lalo na kung isa kang manunulat. Sa oras na magsimula ang pagpasok ng mga magagandang ideya sa iyong kokote, kailangan mo silang saluhin lahat hangga't maari. Sa ganoong paraan, maganda ang magiging resulta ng iyong pagsusulat dahil patuloy ang pag-agos ng bawat salita na isinusulat mo sa iyong papel o tinitipa sa iyong keyboard. At kapag tumigil na ang pagpasok ng mga magagandang ideya. Wala na, paktay ka na. Dahil hindi mo alam kung kelan ulet darating ang pagkakataon na gagana ang isip mo ng husto at makakapagisip ka ng matino at maayos. Mahihirapan ka ng balikan o alalahanin ang bawat magagandang salita at pangugusap na naisip mo. Kapag ganito na ang nangyari, para ka nang isang bolpen na nagtae, na sa halip na naisulat ang ilang kaalaman sa ilang piraso ng papel, pinabayaan mo lang na umagos ang tinta palabas sa iyong ball point. Sayang lang.
Tsk tsk tsk ...
** Popoy's additional note **
Unang naisulat noong April 27, 2008.
Para sa akin, itong post na ito ang nag-sky rocket (sky rocket daw oh) ng blogging career ko (blogging career talaga?).
Isa din ito sa mga unang post na nakatanggap ng positive comment mula sa nuong una ay tatlong readers ko.
May mga tao talagang kailangan ng papuri mula sa iba bago ipagpatuloy o bago umpisahan ang anumang bagay na ginagawa nila.
Sadly, isa ako sa mga taong 'yon.
So minsan, naiisip ko pag walang pumapansin sa gawa. sulat o kuwento ko, tinitigil ko na lang.
Pero as long as merong nagtiya-tiyaga kahit isa (or kalahati) lang siya, magpapatuloy pa din ako. :)
No comments:
Post a Comment